Goes - Borsele, stoomtrein

Op een mooie nazomer dag stonden  wij op een camping in Zuid-Beveland, Zeeland. Een bezoek aan de stoomtreinverbinding Goes – Borsele mag je niet missen. Voldoende parkeerruimte bij het station Goes, het beginpunt van de route.

Je hebt hier alle tijd om het stationsgebouw, de locomotiefloodsen en het daar aanwezige materieel te bekijken, een kop koffie en/of thee te nuttigen en een praatje te maken met de vrijwilligers. De gerestaureerde locomotief 4389 van het Transportation Corps U.S. Army glimt als nooit tevoren. De trein uit  Hoedekenskerke zorgt voor een gezellige drukte op het perron, zowel door uit- en instappers. Ondertussen wordt de stoomlocomotief “Bison” losgekoppeld, naar het kolendepot gereden en daar bevoorraad. Ruim een half uur later verlaten we station Goes richting Hoedekenskerke. Van de tussenstop in Kwadendamme maken we geen gebruik. Met een grote bocht naderen we het station Hoedekenskerke. Het eindpunt van de reis.

Hier wordt de locomotief losgekoppeld en via het spoor aan de andere zijde van het perron naar de waterkraan gereden waar de watertank wordt bijgevuld. Ondertussen wandelen we  naar park De Pluimweide. De minitrein daar laten we links liggen, maar in het gebouw “De Buffer” kun je de modelspoorbaan op gang houden met hulp van de daarvoor nodige muntjes. En, je vindt hier de souvenirshop. Voor een liefhebber is hier zeker een souvenir te vinden. Doen dus, ook hier moet de kachel blijven branden. Het station ligt aan de voet van de Westerscheldedijk. Een flinke klim naar de kruin van de dijk, maar dan heb je ook wat. Zicht op Zeeuws-Vlaanderen,  het scheepvaartverkeer van en naar Antwerpen en een flinke bries in je gezicht. Intussen staat de trein te wachten, wacht zelf niet te lang, de volgende vertrek mogelijk met de trein blijft nog wel even weg.

Als stoomtreinzoeker was het vandaag een uitgelezen dag om niet alleen te genieten van een stoomtreinrit maar ook van de daarbij horende voorzieningen. Kan ik andere stoomtreinzoekers zeker aanbevelen.      

Schoorsteenbrand

Een aantal weken geleden schreef ik een blog over het in stand houden van vuur in de open haard door brandhout bij elkaar sprokkelen, zagen, kloven en opslaan. Een paar dagen daarvoor was het schoorsteenkanaal geveegd. Dit laat ik 2 x per jaar doen. Het vegen van de schoorsteen gebeurt de laatste jaren van binnen uit. Via de haard gaat met hulp van aan elkaar te koppelen buizen de borstel omhoog en wordt op deze manier de schoorsteen ontdaan van roet. Voorheen werd de schoorsteen vanaf het dak schoongemaakt. Al balancerend op de nok van het dak liep de schoorsteenveger van de ene schoorsteen naar de andere. Tot ik een telefoontje kreeg van een schoorsteenvegerbedrijf. Deze had de zaak overgenomen van onze enige en echte schoorsteenveger. Wat bleek, hij was van het dak gevallen en als gevolg daarvan overleden. Het bedrijf dat zich aanbood veegt nu de schoorsteen van binnen uit, heel wat veiliger dus. Maar, is de schoorsteen dan schoon? Hoe herken je een schoorsteenbrand?  Zodra de vlammen de afvoer worden ingezogen, je hoort een bulderend geluid en buiten zie je de vonken uit de schoorsteenpijp spuiten, dan weet je voor 100 procent zeker dat je schoorsteenbrand hebt. Je sluit meteen de klep van de schoorsteen, dat betekend dat vlammen niet in de pijp kunnen en de zuurstof toevoer wordt afgesloten. De schoorsteenbrand is meestal snel voorbij. Maar, als je niet snel bent met het doven van het vuur in de haard dan staat in een mum van tijd de kamer vol rook. En je rookmelder gaat af. Een bak met zand in je berging komt in deze situatie goed van pas. En ramen en deuren open om de rook uit de kamer te krijgen. Over het algemeen is de schoorsteen nu echt schoon gebrand. Je ziet het aan de geëxpandeerde stukjes teer die je in de loop van de dagen terug vindt in de as. Is de schoorsteen na het vegen schoon? Nee dus. Ook na het vegen blijft een dun laagje teer achter aan de wand van de schoorsteen, aldus de door mij geraadpleegde schoorsteenveger. Bij de laatste schoorsteenbrand was, waarschijnlijk door bewoners aan de andere zijde van de tuin, de brandweer gebeld. Het vuur in de schoorsteen was al uit toen de brandweer, zoekend naar de brand, een aantal malen voorbij reed.  

Sint-Bingo-middag van de Zonnebloem

De titel voor deze Sint-Bingo-middag van de Zonebloem had met gemak kunnen luiden: ook bij storm en regen, kom je Sinterklaas tegen.

Tussen de buien door kwamen gasten van de zonnebloem, begeleid door vrijwilligers naar de Sint-Bingo-middag. Een middag die in het teken stond van de sinterklaasviering. Door vrijwilligers was de grote zaal van het ontmoetingscentrum ingericht als een ontvangstlocatie voor de goed heilig man. Schalen met zwarte pietenchocolade in feestelijke kleuren, grote stukken speculaas en marsepein.
Na mijn openingswoord als voorzitter gaf  ik  het woord aan de opperstalmeesteres van Sinterklaas. Zij vertelde dat met dit slechte weer het de sint waarschijnlijk niet lukt tijdig naar hier te komen. Daar was uiteraard door haar rekening meegehouden vandaar dat zij de leenmijter had meegekregen.

Onder applaus werd zij de eerste vrouwelijke sinterklaas en nam meteen de leiding om de sinterklaasbingo te spelen. Voor alle zekerheid was de eerste ronde een oefenwedstrijd. Na een valse bingo, werd aan de andere zijde van de zaal enthousiast “bingo” geroepen.  Een goed begin volgens de ‘sint’ en  gaf aan dat als beloning iedereen twee pepernoten mocht pakken.  Gejuich alom. Maar, daarna begon het echte werk. De ‘sint’ las een sinterklaasverhaal voor met daarin de cijfers zoals die staan op de bingoplankjes. Dat was opletten nu. Met hulp van de vele vrijwilligers ging het feilloos. Bij elke tafel klonk in de loop van het spel “bingo”.  Aan het eind van het verhaal had iedereen zijn bingokaart vol.  

Uiteraard had de ‘sint’ daarmee rekening gehouden. Voor iedere gast was er een cadeautje. Tijdens het uitpakken daarvan werd door vrijwilligers drankjes en hapjes. Het optreden van een kinderkoor onder leiding van de dirigente mw. Tanja Klint was het volgende hoogtepunt van deze middag. Ook nu ging jong en oud  goed samen. De oer-Hollandse sinterklaasliedjes werden enthousiast meegezongen. De daarop volgende pauze werd sfeervol ingevuld met swingende muziek van en door vier jongeren.  

De middag werd afgesloten met het optreden van het kinderkoor.  De reactie van de vele gasten en vrijwilligers was: een bijzonder geslaagde Sint-Bingo-middag met dank aan de 15 vrijwilligers die zich hebben ingezet om 45 gasten van de Zonnebloem een onvergetelijke middag te bezorgen.