Sluis Ezumazijl

Op een kwartier fietsafstand van de camping Esonstad ligt Sluis Ezumazijl. Het is een sluis bij de buurtschap Ezumazijl.   

 

Deze spui- en keersluis dateert uit 1672. De sluis ligt tussen de Zuider Ee en de Raskes, dat in verbinding staat met het Lauwersmeer. Over de sluis ligt een wat nostalgisch aandoende brug. In 1931 werd De sluis werd in 1931 vernieuwd, gelijktijdig daarmee werd aan de zuidzijde het gemaal Dongerdielen gebouwd.

Voor de vele fietsers op de route is de sluis en de omgeving een blikvanger en voor een aantal een rustpunt en een moment om foto’s te maken.

Wandelen - Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) RIJNDELTAPAD – West vervolg 3

Tegenover de stationsingang wandel je over de Stationsweg richting centrum. En, je staat weer bij De Rijn, nu in Leiden dus.

Links van je liggen de schepen in de museumhaven Kort Galgewater. Rechts de stadstimmerwerf met een woning uit 1612 en het gereconstrueerde atelier van Rembrandt en recht voor je staat de molen De Put.

De molen is een uit 1987 stammende replica van de standerdmolen van Jan Jansenzoon Put.

De Rijn overstekend loop je langs de Rembrandtplaats met een monument voor Rembrandt van Rijn. Beslist de moeite waard het beeld van dichtbij te bewonderen. de foto heb ik via internet binnen gehaald. Mijn foto was overbelicht vanwege de stralende zon.

Even opletten, maar links in de gevel zit een steen ter herinnering aan de geboorte van Rembrandt van Rijn op 15 juli 1606 in Leiden. De route volgend wandel je door de Oude Varkenmarkt. Rechts is de ingang naar het Pieter Loridanshofje, gesticht in 1655 door de Waalse lakenwever Pieter Lorians. 

Als je tijd hebt en de deur is open dan moet je een bezoekje aan het hofje zeker doen. Schuin tegenover de Hortus botanicus de brug over richting Pieterskerk.

Staande aan de voet van deze laatgotische kerk kijk je met bewondering omhoog naar dit bouwwerk, waarmee in 1390 is begonnen. De bouw ervan heeft ongeveer 180 jaar geduurd. Opgedragen aan de patroonheilige, Sint Pieter, tot wie Jezus in het evangelie volgens Matteüs zegt: “ik zal u de sleutels geven van het Koninkrijk der hemelen”. Voorbij de kerk rechtsaf richting het Van der Werfpark.

In het park rechts van het voetpad het standbeeld  van Pieter Adriaansz van der Werf. Het beeld werd in 1874 opgericht voor de burgervader van Leiden tijdens zijn standvastig optreden in de Tachtigjarige Oorlog. 
Links aan het Levendaal de synagoge uit 1762 met een gevelsteen in Hebreeuwse tekens. De vertaling daarvan luidt: “De heerlijkheid van dit laatste huis zal groter worden, dan van het eerste, zegt de HERE der heirscharen”. Ook deze foto via internet overgenomen. Op het tijdsstip dat ik daar in buurt was, bleek het voetpad volledig opengebroken. Het voetpad in het plantsoen bij de Geregracht is wat mij betreft het eind van de controleren route. Ik hoop dat lezers van deze blog nieuwsgierig zijn geraakt naar het wandelen over dit pad. Niet alles heb ik hier vastgelegd, er valt nog genoeg te ontdekken langs de route.  

Wadden - Het raadsel van de wadden

Met mijn echtgenote fietsend door Anjum zien we verwijzingsborden met tekst ‘het raadsel van de Wadden’. Nieuwsgierig volgen we de borden om tenslotte uit te komen bij een restaurant ‘het Raadsel van de Wadden’ in Oostmahorn. Maar ja, wat is/was het raadsel van de Wadden? Na enig zoeken op internet kreeg ik het volgende mee. Het is een rond 1900 gesitueerd  spionageverhaal. Het avonturenverhaal speelt zich af  op het Nederlandse en Duitse Wad. Twee jonge Engelsen varen rond met een verbouwde sloep en ontdekken de plannen van de Duitse keizer om Engeland aan te vallen. De opwinding begint meteen op de eerste bladzijde, waarna het verhaal steeds interessanter wordt. Een bloedstollende achtervolging over de nauwelijks betonde Wad volgt in de hoop de plannen voor een Duitse invasie van Engeland te  verhinderen. We hebben in het restaurant heerlijk gegeten, een bijzonder vriendelijke bediening (geen uitzondering in deze omgeving), maar elders op de dijk, in De Gouden Stek, was het als afronding van een fietstocht toch smakelijker en we hadden daarbij een prachtig en beter uitzicht over het Lauwersmeer. En, ook hier een vriendelijke bediening met alle aandacht voor de gasten. Toch hadden we zoiets van, het is een mooi gebied hier maar voor de toerist is niet al te veel aandacht. Je moet zelf op zoek naar wetenswaardigheden. Naar onze mening zou je de streek kunnen promoten als: het raadsel van.....  Breng een (smal)spoorverbinding tot stand tussen Esonstad (waar je ook op de boot kunt naar een Waddeneiland) via Anjum/Dokkum naar Leeuwarden. Er zit genoeg potentie in de streek, maak er gebruik van. Maar ja, dat is makkelijk praten met een glas wijn in de hand en uitzicht op het meer. We gaan in ieder geval nog op de fiets naar Ezumazijl.

NAM - Gasbehandelingsinstallatie Oostmahorn

Vanaf onze campingplaats hebben we zicht op de 50 meter hoge fakkeltoren van de gasbehandelingsinstallatie van de NAM. Hoezo fakkeltoren? Op het informatiebord op de camping, bijna aan de voet van de fakkeltoren, wordt één en ander als volgt toegelicht. Ons land heeft één van de grootste gasvelden van Europa, het Groningen-gasveld. Om dit veld zo lang als mogelijk te sparen is het beleid dat kleinere gasvelden met voorrang moeten worden opgespoord en in productie gebracht.

Op de gasbehandelingsinstallatie naast de camping wordt gas behandeld dat geproduceerd wordt uit de velden Anjum en onder de Waddenzee. In de installatie wordt het gas ‘gedroogd’ door het verlagen van de natuurlijke druk en temperatuur. De fakkeltoren is bedoeld om de hele installatie drukvrij te kunnen maken bij onderhoud of een storing. Daartoe brandt op de fakkeltoren, op onze staanplaats hoorbaar, een waakvlam. Een aantal malen brandt de fakkel met veel geraas. Bij gebrek aan een foto van het moment suprême heb ik de zon daarvoor gebruikt. Maar, de NAM is ook de grootverdiener in deze omgeving. En dan wetend dat: voorheen het eindpunt van het Dokkumer lokaaltje lag in Anjum; heel veel vrijwilligers zich uit de naad werken om deze voormalige spoorlijn op de kaart te zetten en het spoor als, bijvoorbeeld museumspoorbaan, bruikbaar te maken; dan zou je van de NAM een trekkersrol voor dit project mogen verwachten.   

Zonnebloem - Scholendag

Al 65 jaar staat de Zonnebloem voor een samenleving waarin ruimte is voor iedereen. Jong en oud. Gezond en ziek. Maar ook mensen met een lichamelijke beperking van het leven te laten genieten. In de praktijk zijn het vaak de mensen die door hun beperking in een sociaal isolement zitten of dreigen te raken en blij zijn  met de diensten van de Zonnebloem.  Een activiteit van de Zonnebloem, afdeling  Noordwijkerhout, is de scholendag. 

Maandag 12 september hebben kinderen van de plaatselijke Regenboogschool ons geholpen met het uitdelen van zonnebloemen aan  bewoners van een verpleegtehuis.   In mijn functie als voorzitter van de Zonnebloemafdeling  hier heb ik in mijn openingswoord nogmaals een sterke kant van de Zonnebloem benadrukt: het bij elkaar brengen van jongeren en ouderen.  Daarbij gaf ik aan dat je in de kleuren van de regenboog(school) ook die van de zonnebloem kunt vinden.  

Na een glaasje limonade stonden de kinderen te popelen de zonnebloemen uit te delen. Vertederend was het te zien hoe de ouderen reageerden op de kinderen bij het overhandigen van een zonnebloem.   Ook nu een geslaagde dag voor zowel jongeren en ouderen. 

.

Zonnebloem ziekendag

Even een stukje geschiedenis als we het hebben over de Nationale Ziekendag

Nationale Ziekendag, de tweede zondag van september, is een initiatief van de Zonnebloem, dat tijdens het 25-jarig jubileum van de vereniging in 1974 is gestart. Het doel was om Nederlanders bewust te maken van de zieken en gehandicapten in hun eigen leefomgeving. En om contact en integratie tussen zieken/gehandicapten en hun ‘gezonde’ omgeving te bevorderen.

Deze boodschap is dus voor iedereen bedoeld; niet specifiek voor de mensen die al actief zijn bij de Zonnebloem. Dat proberen we te bereiken door op Nationale Ziekendag de mensen in ons dorp aan te spreken. Daarbij vragen we ze of ze mensen kennen in hun eigen omgeving die ziek of gehandicapt zijn en of ze eens contact willen leggen. Veel mensen kennen wel iemand die een ziekte onder de leden heeft. En dan geen griepje of een vervelende verkoudheid, maar iets ernstigs, vaak chronisch. En daarom weten veel mensen ook wat voor zware impact dat heeft op het leven van diegene en zijn of haar naasten. Voor al die mensen die ziek zijn of te maken hebben met iemand met een zware ziekte heeft  de Zonnebloem de Nationale Ziekendag in het leven geroepen. De dag is bedoeld om deze mensen extra aandacht te geven door ze o.a. een bloemetje te brengen.

De vrijwilligers van de afdeling Noordwijkerhout brengen dit al vele jaren in praktijk.

Ook dit jaar stonden de vrijwilligers met een stand met zonnebloemen op de Dorpsringweg nabij de Witte kerk. Vroeg in de morgen waren vrijwilligers begonnen met het ophalen van de zonnebloemen en het in elkaar zetten van de stand. De zon scheen volop, het beloofde een prachtige zonnebloemdag te worden. Gedurende de ochtend haalden vrijwilligers van de Zonnebloem één of meerdere zonnebloem(en) af voor hun gasten. Ook ook voorbijgangers werden gevraagd of ze een zieke in hun omgeving kennen die ze een zonnebloem willen geven.

Van deze mogelijkheid werd druk gebruik gemaakt. In de loop van de middag kon de stand worden opgeruimd.

De zonnebloemen waren allemaal meegenomen om bij een zieke bezorgd te worden met als de Zonnebloemmotto: Er kan zoveel meer dan je denkt.  

Voedselbank, nut en noodzaak

Gisteren en vandaag voor de voedselbank op pad geweest om bij sponsoren levensmiddelen op te halen. Bij een bakker in Sassenheim het niet verkochte brood opgehaald en vanochtend bij AH een aantal producten in ontvangst genomen.

Gestart in 2006  met het uitdelen van voedsel aan 1 deelnemer. In de daarop volgende jaren nam het aantal deelnemers gestaag toe. Je hoort wel eens verhalen over misbruik van de voedselbank, maar om gebruik te maken van de voedselbank is het maandelijks te besteden inkomen maatgevend. De financiële situatie van de deelnemers wordt om die reden regelmatig getoetst aan de uitgangspunten. Het klinkt hard, maar een deelnemer die op een zeker moment niet voldoet aan de inkomenstoets wordt uitgesloten van verdere deelname. Bovendien is de deelname voor maximaal 3 jaar. Het aantal deelnemers van de voedselbank is, op basis van deze toetsingscriteria, regelmatig aan wijziging onderhevig. Zoals met de vele voedselbanken het geval is, is onze voedselbank sterk afhankelijk van de hulp van sponsoren maar nog meer van de  inzet van heel veel vrijwilligers. Vrijwilligers die veel van hun tijd  besteden aan het inzamelen van levensmiddelen en het uitdelen daarvan. Ondanks alle sponsoring is het af en toe nodig om de voorraad levensmiddelen op een andere wijze aan te vullen. Daartoe wordt 3 x per jaar een voedselinzamelactie gehouden. Bij de plaatselijke supermarkten worden bonnetjes uitgedeeld waarop aangegeven de gewenste levensmiddelen. Deze inzamelacties zijn steeds weer een groot succes. Daaruit blijkt dat onze bewoners hart voor de voedselbank hebben en nut en noodzaak er van inzien. En daar blijft het niet bij, van particulieren worden regelmatig giften ontvangen. Mede dankzij een aanzienlijke financiële gift kon een definitief uitdeelpunt worden gerealiseerd. 

Door een aantal vrijwilligers worden de kratten van/voor de deelnemers gevuld waarbij rekening gehouden wordt met de gezinssamenstelling. Voor jarige kinderen van de deelnemers bakt een vrijwilligster een echte verjaardagstaart. En, er altijd speelgoed beschikbaar voor kinderen van welke leeftijd dan ook.  

Natuurbeheer doe je zo?

In het natuurgebiedje achter onze tuin bloeiden de waterplanten als nooit tevoren. De weinige eenden slobberden het kroos en zwanen dobberden er tussen door. Onder de waterplanten zaten scholen vis verstopt. Vandaag heeft in opdracht van het Hoogheemraadschap een maaiboot de plantenwereld tot aan beide oevers toe volledig weggemaaid.

In het open water zie je nu scholen vis onbeschermd zwemmen en voer voor vogels en roofvissen. Het maaiproces zal best wel noodzakelijk zijn, o.a. als argument behoud van de doorstroming van het water. Maar, omdat nu te doen? Je kunt je ook voorstellen dat met het maaien wordt gewacht tot het echte najaar. Ik twijfel er niet aan dat flink nagedacht is  om nu het maaiproces uit te voeren. Beter was geweest om toch nog wat langer na te denken. We zouden in dat geval nog een tijdje kunnen genieten van bloeiende waterplanten en vissen nog wat extra tijd gegund om beschermd op te groeien. Dan ben je echt bezig met het in stand houden van de natuur.

Toen en nu met de Veluwsche Stoomtrein Maatschappij

De Veluwsche Stoomtrein Maatschappij (VSM) houdt zich bezig met het onderhouden van een rijdend spoorwegmuseum.  Het traject van de stoomtreinmaatschappij loopt van Apeldoorn naar Dieren met als tussenstations Beekbergen, Loenen en Eerbeek. De feestelijke opening van de lijn  was op  14 juli 1975 met inzet van stoomlocomotief, de 094 055-1, overgenomen van de Deutsche Bundesbahn. In de loop van de jaren is, dankzij de inzet van de vele vrijwilligers, heel veel veranderd bij de VSM. Gedurende 40 jaar spoorwegmuseum is het materieel fors uitgebreid en is men van één stoomlocomotief gegroeid naar een grote verzameling stoomlocomotieven en een nog groter aantal historische rijtuigen.

Op zaterdag 3 september werd het festival  "Terug naar toen" gehouden. Ik was daar bij. Dat betekende, vroeg op pad. Weinig verkeer op straat, dus keurig op tijd in Beekbergen. Parkeren op een stuk weiland en te voet verder naar het station. Met een dagkaart van 17,50 euro reis je de hele dag van station naar station en weer terug. En je hebt daarbij ook nog eens alle tijd om de evenementen en de gerestaureerde stoomlocomotieven in actie te zien en te bewonderen. Makkelijker kan het niet.De grootste stoomlocomotief, met een lengte van bijna 23 meter en een dienstgewicht van 130 ton die ooit in Europa rondreed, kon je hier in bedrijf zien. In Beekbergen waren modelspoorbanen van groot naar klein te bewonderen, kon je stoomtreinboeken uit binnen en buitenland kopen en in Loenen op de spoormarkt was alles verkrijgbaar op het gebied van spoorwegen. De zon scheen, de stemming van bezoekers zowel jongeren als ouderen, uitmuntend. Ook hier blijkt weer dat stoomtreinliefhebbers een vreedzaam volkje is. 

De stoomtreinen puilden soms uit van de vele inzittenden. De organisatie was strak geregisseerd, de vele stoomtreinen reden, op een uitzondering na, op het tijdschema. In de loop van de middag kwam er even zand in de overigens goed geoliede machine. Op het traject Apeldoorn - Beekbergen probeerde een automobilist nog even snel de spoorovergang te nemen. De maximale snelheid van een stoomtrein op het traject is 40 km/u, maar als je de afstand en snelheid verkeerd inschat op het moment je nog even snel het spoor oversteekt, komt een aanrijding toch hard aan. Dus stokte de bedrijfsvoering even. 

Niet veel later kwam het spoorverkeer tussen Beekbergen en Dieren op gang alsof er niets was gebeurd.

Aan het eind van de middag nog even 'snel' naar Loenen. Daar was het volop terug naar toen, stoomdorsmachine, boomstammen in planken gezaagd met een door stoom aangedreven machine, stoomwalsen klein en groet. Voor de jongere kinderen reed hier de stoomlocomotief op een minibaan.Een wereld in stoom.

Stoomtreinmuseum Nӧrdlingen Bayerische Eisenbahnmuseum

Nördlingen, een oude stad, heeft een aantal poorten. Dat niet iedere poort naar het eisenbahnmuseum leidt wordt mij snel duidelijk.

"Bij het station", is het advies van plaatselijke stedelingen en parkeren in de garage daar. Inderdaad, het klopt, maar de ingang naar het museum ligt aan de andere zijde van het station. En dat is best een flink stuk lopen. Toch de auto uit de garage gehaald en de omweg met de auto afgelegd. Naast de ingang van het museum is voldoende parkeerruimte. Het aantal bezoekers is dan ook op één hand te tellen. Met als positief gevolg dat de man achter de balie alle tijd heeft mijn vragen te beantwoorden en een stukje geschiedenis van het museum te vertellen. De geschiedenis van de huidige vestiging van het museum is lang.  Al in 1849, vond  het   onderhoud van locomotieven en wagons hier plaats. De werkplaatsen dateren uit de tijd  van vóór 1900. Eind van de jaren 30 werden de locomotievenloodsen verlengd en de draaischijf aangelegd. Tijdens luchtaanvallen in de jaren 1944 en 1945 zijn grote delen van de werkplaatsen vernietigd. Alleen de werkplaats en de watertoren bleven wonder boven wonder gespaard. De faciliteiten werden herbouwd in de jaren tot 1949 en gedeeltelijk gemoderniseerd. In 1985 nam het Bayerische Eisenbahnmuseum de gedeeltelijk ontmantelde faciliteiten over. Vanaf dat moment is een groot aantal vrijwilligers bezig om het complex aan de eisen van de tijd in te richten. Zo is een aantal spoorlijnen verlegd, se stoomlocomotieven-loodsen aangesloten aan de draaischijf en twee nieuwe waterkranen geïnstalleerd. De huidige steenkolen faciliteit is het volgende project dat wacht op vernieuwing, aldus de man achter de balie.  Tijdens het wandelen over het complex wordt je geen strobreed in de weg gelegd. Je kunt overal bij, vragen naar de soms al bekende weg. Aan stoomlocomotieven wordt gesleuteld, gelast en geschilderd door enthousiaste vrijwilligers.

Maar, als je ziet wat er staat om gerestaureerd te worden, dan staat hier voor zeker 100 jaar werk. De man achter de balie twijfelde geen moment toen hij als antwoord gaf: es geht well, aber nicht zu snel.

En dan hebben we het nog niet gehad over wat er nog in de beplanting ligt verstopt. 

Het komt zeker goed. Een locomotievenloods staat vol met als nieuw lijkende machines. Een lust voor het oog. 

Ellwangen aan de Jagst

Onderweg naar de camping Isarhorn nabij  Mittenwald is Ellwangen aan de Jagst een favoriete tussenstop.De camping Ellwangen ligt aan de rand van de stad. Het is een goed onderhouden camping en van alle gemakken voorzien. Maar, het grasmaaien is tot een uitverkoren ritueel geworden van dit onderhoud. De grasmat is als een biljartbal zo gladgeschoren. We hadden soms wel zoiets van: wanneer ontploft die grashapper? En je moet er niet zijn als Duitsland in één of ander voetbalcompetitie speelt. Dan mag je tot diep in de nacht meegenieten van de festiviteiten op het plein aan de overzijde van het riviertje. Voor het overige zijn er alleen maar pluspunten. Het historisch centrum van de stad kun je makkelijk lopend bereiken en een wandeling in de oude stadskern is beslist de moeite waard. Je kunt er heerlijk eten met heel veel vriendelijke mensen.  Direct langs de camping stroomt het riviertje De Jagst. Een riviertje van niks, maar na een paar fikse regenbuien komt het water echt op gang.

Een half uurtje fietsen met de stroom van het riviertje mee kom je bij de Bucher Stausee. Heerlijk zwemwater. Op het grasveld ernaast kun je picknicken, zonnebaden en genieten van de natuur rond het meer. In de weekenden komt men van heinde en verre naar dit natuurgebied, maar er valt meer te beleven. Zoekers naar restanten van het Romeinse Rijk, die zitten hier goed. De limes, de grens tussen het voormalige Romeinse Rijk en de stammen in het noorden, ligt bij wijze van spreken hier aan je voeten. Tijdens de aanleg van de autoweg tussen 1976-79 op korte afstand van het stuwmeer,  kwam de fundering van een aantal  gebouwen, o.a. een Romeins badhuis,  letterlijk en figuurlijk boven het maaiveld te liggen.

De  foto met de fundering van het badhuis. Op de overzichtsfoto gelegen links van de brug.

Niet alle funderingen zijn op deze foto weergeven.
Op de achtergrond het stuwmeer.

Beslist de moeite waard is ook een bezoek aan de limes-poort bij het plaatsje Dalking. Deze poort staat op loopafstand van het stuwmeer. Tijdens opgravingen kwam de fundering van de poort bovengronds.

Deze poort was in de Romeinse tijd een bewaakte doorgang in de limes.

.   

  De poort is íngepakt' in een glasconstructie. Binnen ligt een pakket aan informatie voor bezoekers. Tijdens de middag dat wij er naar binnen liepen was er een 'rondleiding'. En zo krijg je onverwacht nog meer informatie over de limes en deze poort in het bijzonder. Nog meer weten over de Romeinen in deze streek, dan naar het limesmuseum in Aalen. In dit museum vindt je niet alleen een archeologisch park, maar ook heel veel informatie over het wonen en leven van de Romeinen in de streek en dat zal niet heel veel verschillen met hun bestaan in Nederland.  

Een gedeelte van de opgravingen. 

Je kunt er uren doorbrengen, meelopen met een groep mensen onder leiding van een gids, waardoor je heel veel informatie meekrijgt. Aalen, ook een plaats de moeite waard om te bezichtigen. 

Een impressie van het leven binnen de muren van een Romeinse vesting