Voedselbank - resultaat kerstinzameling

Zaterdag 17 december hebben wij als vrijwilligers van de voedselbank  een inzameling gehouden bij de supermarkten om de voorraden  aan te vullen en de kerstpakkettenactie van het Hulpfonds van Samenwerkende Kerken ( HSK) te steunen.

Ook nu was de inzameling een groot succes.

Een grote hoeveelheid lang houdbare producten is door het winkelende publiek in onze winkelwagentjes gelegd en een mooi bedrag is gedeponeerd  in de traditionele “broodtrommel”. In het verdeelpunt van de voedselbank zijn vrijwilligers tot in de vroege avond bezig geweest alles te sorteren. De voorraden zijn nu weer op peil en de uitgifte aan de deelnemers van de voedselbank is voor een aantal maanden zeker gesteld. De maandag na de inzameldag  zijn door zes vrijwilligers 95 kerstpakketten samengesteld met de ingezamelde goederen, aangevuld met wat extra aankopen. Andere vrijwilligers – de zogenoemde  “rijders van de voedselbank”- hebben de pakketten vervolgens thuisbezorgd.

De  actie is bedoeld voor personen/gezinnen die met de Kerstdagen extra aandacht verdienen. Voorbeelden hiervan zijn mensen die eenzaam zijn, een verdriet moeten verwerken, het financieel moeilijker hebben. 

Kerst is een mooi moment om juist hen een opsteker te geven en te laten merken dat aan hen wordt gedacht.

Het geweldige resultaat van de actie is een toonbeeld van de onderlinge solidariteit van de gehele bevolking van ons dorp : zoveel gulle gevers en zoveel vrijwilligers. De voedselbank en het HSK zijn dankbaar voor de donaties bij de inzameling en waarderen de inzet van de vrijwilligers. Vol vertrouwen zien we als voedselbank de toekomst tegemoet. Onderlinge solidariteit maakt ons sterk, is sterker dan welke verstorende factor dan ook.

Gelukkiger kerstdagen met een kerststuk

Zonder kerstboom is het geen echte kerst hoor je wel eens. Dit geldt ook voor een kerststuk.

Het kerststuk in wording

In de supermarkten staan ze te kust en te keur. En de bloemenzaken varen er wel bij. Verenigingen organiseren voor hun leden een avond kerststuk maken. Bij de één lukt dit beter dan de ander. Soms haalt een zelfgemaakt de kerst niet, thuisgekomen kan het de toets van de kritiek niet doorstaan. Dus, dan toch maar naar de bloemenzaak om een alternatief te kopen.

Mijn lieftallige echtgenote verstaat met recht de kunst van het kerststuk maken. De bijgevoegde foto's geven een beeld van haar kennis en kunde van het maken van de stukken, die het ook na de kerst geruime tijd volhouden.

Maar ja, ook voor deze stukken is de kerst, na een week in het nieuwe jaar, ook voorbij.

Hierbij wens ik de lezers van mijn blog goede kerstdagen en een gelukkig en gezond 2017.

Gartenwelt Emsbüren

Af en toe moet je er even uit. Een combinatie met het zoeken naar kerstartikelen is dan mooi meegenomen. Omdat we toch in de buurt zijn is rijden we via Bad Bentheim en Schüttorf naar Emsbüren. Het tuincentrum daar, Gartenwelt Emsbüren, kun je niet missen. De gebouwen zijn groot en groots in bezoekoppervlakte, en dan druk ik mij nog voorzichtig uit. Je kunt er een dagtaak van maken in het geval je beide gebouwen bezoekt. De tuinen zijn spectaculair, de horeca uitstekend en de bediening uitermate vriendelijk.

Na de middag gaan we voor de kerstspullen. En dat is nog moeilijk ook als je ziet wat er te doen is. Wil je een uitstalling met huisjes, boompjes en beestjes, dan heb je hier spullen genoeg daarvoor.

De ontwerpers hebben alles uit de kast gehaald op prachtige kerstdorpen te bouwen. Je zou zo een deel van de spullen willen meenemen om een kerstdorp in thuis na te maken. Maar ja, dan praat je al gauw over een kleine duizend euro.

Gelukkig hebben we van de kerstdorpen de foto’s en de film nog. Toch voldoende ingekocht voor het in kerstsfeer brengen van huis en tuin. Aan het eind van de middag behoorlijk vermoeid terug naar ons hotel in Bentheim. 

Een kerstviering met kerststerren

De kerstviering van de Zonnebloem vrijdag 16 december werd door een groot aantal gasten van de Zonnebloem bezocht.  Met de in kerstsfeer gebrachte zaal van het Victorhuis kwamen de gasten meteen in de goede stemming. En met de koffie met gebak kwam de feestelijke sfeer er meteen in. In mijn functie als voorzitter mocht ik allen van harte welkom heten. Het is een voorrecht om juist in deze onzekere tijd met elkaar kerst te kunnen vieren.  

Tijdens de viering, met als voorgangers pastoor Goumans en dominee Van der Weiden, werden de bekende kerstliederen gezongen. Af en toe ging dat een beetje stroef hetgeen door dominee Van der Weiden werd vertaald, dat het misschien beter is de kelen voorafgaande aan de dienst te smeren in plaats van na de dienst.   

In de verkondiging werd door dominee Van der Weiden werd de nadruk gelegd op de schaduwen en donkere wolken die ons soms omringen. Maar, er komt steeds weer een moment dat de zon een ruimte vindt door de donkerheid heen te breken.  

Na de dienst, tijd voor een hapje en een drankje waarmee de stemming er goed in kwam. Gevolgd door de lunch met soep en broodjes. En alle tijd om met elkaar over de dagelijkse dingen te praten en te genieten van al het heerlijks dat door de vele vrijwilligers werd opgediend.

Ondertussen namen de “kerststerren”  van het Mannakoor van de Victorkerk hun plaats in. Het koor zong deze middag de mooiste kerstliederen. Met veel enthousiasme werden de kerstliederen  meegezongen. Voor het gevoel van een aantal gasten ging het optreden van het koor  in feite te snel voorbij. Na de pauze, waarin de gasten opnieuw van al het nodige lekkers werden voorzien, het vervolgoptreden van het koor. Ook nu was het genieten van de door het koor gezongen kerstliederen en van harte meegezongen door de gasten.  Kortom het was wederom een kerstviering  waarvan vrijwilligers en gasten van de Zonnebloem bijzonder goede herinneringen aan over houden.

In mijn dankwoord merkte ik o.a. op vanochtend kerststerren te hebben opgehaald, maar die zaten in potjes, straalden wel  maar zongen niet. Hier hebben wij de echte kerststerren met prachtige stemmen. Onder luid applaus werd het koor uitgeleide gedaan. Ook nu een bijzonder woord van dank voor al die vrijwilligers die deze dag tot een plezierig en feestelijk samenzijn hebben gemaakt. De gasten gingen met een goed gevoel huiswaarts. 

Goes - Borsele, stoomtrein

Op een mooie nazomer dag stonden  wij op een camping in Zuid-Beveland, Zeeland. Een bezoek aan de stoomtreinverbinding Goes – Borsele mag je niet missen. Voldoende parkeerruimte bij het station Goes, het beginpunt van de route.

Je hebt hier alle tijd om het stationsgebouw, de locomotiefloodsen en het daar aanwezige materieel te bekijken, een kop koffie en/of thee te nuttigen en een praatje te maken met de vrijwilligers. De gerestaureerde locomotief 4389 van het Transportation Corps U.S. Army glimt als nooit tevoren. De trein uit  Hoedekenskerke zorgt voor een gezellige drukte op het perron, zowel door uit- en instappers. Ondertussen wordt de stoomlocomotief “Bison” losgekoppeld, naar het kolendepot gereden en daar bevoorraad. Ruim een half uur later verlaten we station Goes richting Hoedekenskerke. Van de tussenstop in Kwadendamme maken we geen gebruik. Met een grote bocht naderen we het station Hoedekenskerke. Het eindpunt van de reis.

Hier wordt de locomotief losgekoppeld en via het spoor aan de andere zijde van het perron naar de waterkraan gereden waar de watertank wordt bijgevuld. Ondertussen wandelen we  naar park De Pluimweide. De minitrein daar laten we links liggen, maar in het gebouw “De Buffer” kun je de modelspoorbaan op gang houden met hulp van de daarvoor nodige muntjes. En, je vindt hier de souvenirshop. Voor een liefhebber is hier zeker een souvenir te vinden. Doen dus, ook hier moet de kachel blijven branden. Het station ligt aan de voet van de Westerscheldedijk. Een flinke klim naar de kruin van de dijk, maar dan heb je ook wat. Zicht op Zeeuws-Vlaanderen,  het scheepvaartverkeer van en naar Antwerpen en een flinke bries in je gezicht. Intussen staat de trein te wachten, wacht zelf niet te lang, de volgende vertrek mogelijk met de trein blijft nog wel even weg.

Als stoomtreinzoeker was het vandaag een uitgelezen dag om niet alleen te genieten van een stoomtreinrit maar ook van de daarbij horende voorzieningen. Kan ik andere stoomtreinzoekers zeker aanbevelen.      

Schoorsteenbrand

Een aantal weken geleden schreef ik een blog over het in stand houden van vuur in de open haard door brandhout bij elkaar sprokkelen, zagen, kloven en opslaan. Een paar dagen daarvoor was het schoorsteenkanaal geveegd. Dit laat ik 2 x per jaar doen. Het vegen van de schoorsteen gebeurt de laatste jaren van binnen uit. Via de haard gaat met hulp van aan elkaar te koppelen buizen de borstel omhoog en wordt op deze manier de schoorsteen ontdaan van roet. Voorheen werd de schoorsteen vanaf het dak schoongemaakt. Al balancerend op de nok van het dak liep de schoorsteenveger van de ene schoorsteen naar de andere. Tot ik een telefoontje kreeg van een schoorsteenvegerbedrijf. Deze had de zaak overgenomen van onze enige en echte schoorsteenveger. Wat bleek, hij was van het dak gevallen en als gevolg daarvan overleden. Het bedrijf dat zich aanbood veegt nu de schoorsteen van binnen uit, heel wat veiliger dus. Maar, is de schoorsteen dan schoon? Hoe herken je een schoorsteenbrand?  Zodra de vlammen de afvoer worden ingezogen, je hoort een bulderend geluid en buiten zie je de vonken uit de schoorsteenpijp spuiten, dan weet je voor 100 procent zeker dat je schoorsteenbrand hebt. Je sluit meteen de klep van de schoorsteen, dat betekend dat vlammen niet in de pijp kunnen en de zuurstof toevoer wordt afgesloten. De schoorsteenbrand is meestal snel voorbij. Maar, als je niet snel bent met het doven van het vuur in de haard dan staat in een mum van tijd de kamer vol rook. En je rookmelder gaat af. Een bak met zand in je berging komt in deze situatie goed van pas. En ramen en deuren open om de rook uit de kamer te krijgen. Over het algemeen is de schoorsteen nu echt schoon gebrand. Je ziet het aan de geëxpandeerde stukjes teer die je in de loop van de dagen terug vindt in de as. Is de schoorsteen na het vegen schoon? Nee dus. Ook na het vegen blijft een dun laagje teer achter aan de wand van de schoorsteen, aldus de door mij geraadpleegde schoorsteenveger. Bij de laatste schoorsteenbrand was, waarschijnlijk door bewoners aan de andere zijde van de tuin, de brandweer gebeld. Het vuur in de schoorsteen was al uit toen de brandweer, zoekend naar de brand, een aantal malen voorbij reed.  

Sint-Bingo-middag van de Zonnebloem

De titel voor deze Sint-Bingo-middag van de Zonebloem had met gemak kunnen luiden: ook bij storm en regen, kom je Sinterklaas tegen.

Tussen de buien door kwamen gasten van de zonnebloem, begeleid door vrijwilligers naar de Sint-Bingo-middag. Een middag die in het teken stond van de sinterklaasviering. Door vrijwilligers was de grote zaal van het ontmoetingscentrum ingericht als een ontvangstlocatie voor de goed heilig man. Schalen met zwarte pietenchocolade in feestelijke kleuren, grote stukken speculaas en marsepein.
Na mijn openingswoord als voorzitter gaf  ik  het woord aan de opperstalmeesteres van Sinterklaas. Zij vertelde dat met dit slechte weer het de sint waarschijnlijk niet lukt tijdig naar hier te komen. Daar was uiteraard door haar rekening meegehouden vandaar dat zij de leenmijter had meegekregen.

Onder applaus werd zij de eerste vrouwelijke sinterklaas en nam meteen de leiding om de sinterklaasbingo te spelen. Voor alle zekerheid was de eerste ronde een oefenwedstrijd. Na een valse bingo, werd aan de andere zijde van de zaal enthousiast “bingo” geroepen.  Een goed begin volgens de ‘sint’ en  gaf aan dat als beloning iedereen twee pepernoten mocht pakken.  Gejuich alom. Maar, daarna begon het echte werk. De ‘sint’ las een sinterklaasverhaal voor met daarin de cijfers zoals die staan op de bingoplankjes. Dat was opletten nu. Met hulp van de vele vrijwilligers ging het feilloos. Bij elke tafel klonk in de loop van het spel “bingo”.  Aan het eind van het verhaal had iedereen zijn bingokaart vol.  

Uiteraard had de ‘sint’ daarmee rekening gehouden. Voor iedere gast was er een cadeautje. Tijdens het uitpakken daarvan werd door vrijwilligers drankjes en hapjes. Het optreden van een kinderkoor onder leiding van de dirigente mw. Tanja Klint was het volgende hoogtepunt van deze middag. Ook nu ging jong en oud  goed samen. De oer-Hollandse sinterklaasliedjes werden enthousiast meegezongen. De daarop volgende pauze werd sfeervol ingevuld met swingende muziek van en door vier jongeren.  

De middag werd afgesloten met het optreden van het kinderkoor.  De reactie van de vele gasten en vrijwilligers was: een bijzonder geslaagde Sint-Bingo-middag met dank aan de 15 vrijwilligers die zich hebben ingezet om 45 gasten van de Zonnebloem een onvergetelijke middag te bezorgen. 

Zwarte Piet redden

Eerder vorige week kreeg ik van de stichting Cultuur onder Vuur een brief in de bus met als titel: Red Zwarte Piet.

Nu is het redden van Zwarte Piet een niet dagelijks voorkomende situatie. Dus is de vraag, wat is de reden dat Zwarte Piet moet worden gered? Ter verduidelijking het volgende. De landelijke inkomst van Sinterklaas vindt dit jaar plaats in Maassluis. De anti-Zwarte Piet-activisten hebben aangegeven dat zij dit jaar geen vreedzame actie gaan voeren maar druk gaan uitoefenen om veranderingen in de wijze waarop Sinterklaas aan land komt sneller door te voeren. In de brief wordt vooral de nadruk gelegd op de wijze waarop de anti-Pietactivisten politici en ambtsdrager onder druk zetten om, tegen de wil van de meerderheid van Nederlanders, de inhoud van het sinterklaasfeest te veranderen. Zwarte Piet mag niet meer zwart zijn daar deze kleur teveel herinnert aan het slavenbestaan. Immers Zwarte Piet wordt in de kringen van de anti-Zwarte Piet gezien als een knechtje van sinterklaas. Dus weg ermee. Dat daarmee een kinderfeest, over de hoofden van de kinderen heen, uiteindelijk dreigt te verdwijnen zal de actievoerders een worst wezen. In de bij de brief horende petitie wordt gevraagd op te komen voor onze vrijheid  en de intocht traditioneel te houden. Dus geen roet-veeg-, kleuren-, of andere Pieten in en op de stoomboot van sinterklaas. Een aantal mensen vraagt zich af hoe het moet met een Surinaams kind dat graag Zwarte Piet wil zijn. Verbieden of voorzien van witte vegen op het gezicht. Het komt er op neer dat aan de burgemeester van Maassluis wordt gevraagd op te komen voor het in stand houden van het traditionele wijze waarop het sinterklaasfeest gedurende vele jaren wordt gevierd en zich niet te laten leiden door een fanatieke minderheid.  De Stichting Cultuur onder Vuur, gevestigd Heilig Landstichting, roept ontvangers van de bij brief gevoegde petitie op deze in te vullen en terug te zenden.  

Wandelen - Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) RIJNDELTAPAD – West vervolg 2

Op korte afstand van de Rijn wandel je door de nieuwbouwwijk in aanleg van Oegstgeest. Met deze nieuwe wijk Rhijngeest ligt Oegstgeest straks ook aan de Rijn en daarmee gaat een oude wens van de gemeente in vervulling. Zover is het nu nog niet, hoewel er flink gebouwd wordt om één en ander te realiseren, met als gevolg dat er af en toe een routesticker verdwijnt bij het verplaatsen of vernieuwen van straatmeubilair.

Links van de route zie je het dominante silhouet van het museum  corpus. (Tijdens een onlangs gehouden controle van de route loop ik op de Rhijnhofweg tegen een volledige afsluiting aan. Ook voetgangers zijn niet welkom. Bijzonder vervelend, je moet terug en een route zoeken richting Leiden. Een gewijzigde route in beide richting door het centrum van Valkenburg is in voorbereiding). Wandelend langs de begraafplaats Rhijnhof steek je de Haagse Schouwweg over en ga je vervolgens linksaf.

Direct links van de weg staat het herdenkingsmonument voor de Nederlandse militairen die in mei 1940 sneuvelden in de buurt van de Haagsche schouw en de vliegvelden Valkenburg en Ockenburg. Om het monument te bereiken maak gebruik van het voetpad langs de Haagse Schouwweg. Over het fietspad langs het sportvelden-complex naderen we Leiden. Door park Kweeklust (in de zomer heeft het wel iets parkachtigs maar nu mag het best een tandje hoger qua onderhoud) en vervolgens passeer je de dierenweide. Hierna volgt een redelijk saai stukje route.

Na de pesthuistunnel staat rechts Naturalis. Hier wordt flink aan de weg getimmerd, lees verbouwd. De route hier heb ik moeten wijzigen in verband met het afsluiten van een voetpad. Dit geldt ook voor de route door het stationsdoorgang. Met het plaatsen van poortjes is het niet meer mogelijk de stationsdoorgang te gebruiken. De gewijzigde route is een stukje langer, maar je komt toch waar je wilt zijn; de route door de stad Leiden. Daarover later. 

Haardvuur

Wordt het niet eens tijd voor de open haard? Uiteraard, met dit weer zeker. Maar, om dat ding te laten branden, moet je er wel wat voor doen. Je kunt brandhout kopen. Uit ervaring weet ik dat een zak hout er op één avond voor een deel door de schoorsteen naar buiten gaat, tenzij  je over een speksteenkachel beschikt. Dan heb je er wat langer warmte van. Die heb ik niet, en een zak brandhout is inderdaad zo opgestookt.

Dat wordt hout zagen dus. Dit is de eerste keer dat je het er warm van krijgt. Dan moet de gezaagde stukken hout in mootjes worden gehakt.

                             
Weer een moment om er warm bij te worden.

Het optassen van het hout kost minder energie, dus dat reken ik niet. Tenslotte, waar je het allemaal voor doet, de open haard.

De brandt erin.  Als hij het goed doet, heb je voor de derde maal warmte van je houtklus. Uiteraard moet je wel stoken met droog hout, minimaal 2 jaar droogtijd. Weet je het beter en gebruik je nog niet goed gedroogd hout, dan is het risico van een schoorsteenbrand groot of je krijgt ruzie met de buren vanwege stankoverlast.   

Wandelen - Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) RIJNDELTAPAD - West (vervolg)

Vanaf het Vuurbaakplein kun je ook de hoofdroute volgen. Gisteren (woensdag 12 oktober) op de boulevard de hoofdroute naar rechts gevolgd. Een markant gebouw langs de boulevard is de Andreaskerk (ook bekend als de oude of witte kerk). Gebouwd kort na 1461. Op 5 april en 24 mei 1571 zou de kerk geplunderd zijn door de Watergeuzen. Eén van plunderaars, Jacob van Billeken, werd op 23 of 24 juni gevangen genomen, met drie anderen in Den Haag verhoord en op 31 juli 1571 als zeerover opgehangen op een hoog duin bij Katwijk. Een jaar later, rond het beleg van Leiden werd de kerk vernield; alleen het dak en het bovenste deel van de muren. Dat was vroeger, nu oogt de kerk als nieuw.

Voor de kerk het vissersmonument (een weduwe met haar zoon) herdenkt de vissers uit Katwijk aan Zee die door zeemijnen zijn omgekomen tijdens de Grote oorlog . Een tekst op het monument: de zee zal de dooden in haar wedergeven ter nagedachtenis aan de stoere visschers die gedurende de oorlogsjaren 1914 1919 zijn omgekomen; door h.k.h. Prinses Juliana aan de bevolking van Katwijk
aangeboden in dankbare herinnering aan haar twee jarig verblijf in deze gemeente 1927 – 1929. Aan het eind van de boulevard ga ik links af naar de buitensluis.

Ooit stroomde hier in de buurt de Oude Rijn in de Noordzee. Nog veel eerder hebben de Romeinen hier een stempel gedrukt op de omgeving in de vorm van een limesvestiging, de Brittenburg. Hoogstwaarschijnlijk het meest westelijke fort van de Romeinse limes aan de monding van de Rijn, en stond bekend als Lugdunum Batavorum. Hoewel verschillende pogingen zijn en worden ondernomen om de plek van de Brittenburg te traceren zijn deze tot heden niet succesvol gebleken.

Naast de buitensluis is in een tafelplateau de plattegrond van het Romeinse grensfort de Brittenburg gegraveerd en staan in het brons de soldaten van Keizer Caliqua opgesteld om te vechten tegen de zee. Op de tafelrand is de tekst aangebracht,  “Kalla’s toren, hier geboren, zocht Neptunus toorn. De hele zee zou hij bezitten en vechten om het huis te Britten”. (zie ook http://www.romeinselimes.nl/ nl/plaatsen/katwijk-aan-zee ). Het uitwateringskanaal, een voortzetting van de Oude Rijn, is ruim twee eeuwen oud. Een systeem van twee sluizen – de Buitensluis aan Zee en meer landinwaarts de

Binnensluis  – garanderen de veiligheid van Katwijk en het achterland door een goede regulering van de waterstand in de rivier. Na de buitensluis rechtsaf. De route volgend naar Katwijk aan de Rijn passeer je in het verlengde van de Turfmarkt de brug over de Rijn.

Voor deze brug het bekende standbeeld "de               3 schaatsers" van beeldhouwer Gerard Brouwer. Verder wandelend langs de Rijn kom je na een korte klim op de Sandtlaan. De plek waar ook de duinroute eindigt. Het is mij nu even te koud voor de vervolgcontrole, zodra het weer beter/warmer wordt ga ik verder op het wandelpad.

Wandelen - Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) RIJNDELTAPAD - West

Sinds 1975 is de Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) actief op het gebied van de lange afstandswandelpaden. Eén van deze paden is het RIJNDELTAPAD. Dit pad kun je wandelen van Katwijk aan Zee naar Zevenaar. Het pad bestaat uit twee delen, Oost en West. Het RIJNDELTAPAD – West ligt tussen Katwijk aan Zee en Utrecht.

Zie je deze sticker op een lichtmast, een paal van een verkeersbord,enz. dan wandel  je op het RIJNDELTAPAD.  Als vrijwilliger (markeerder) van een gedeelte van dit pad, Katwijk  en Leiden, wandel/fiets ik  twee keer per jaar de route met als doel de controle van de routeaanduidingen. Het komt af en toe voor dat een lichtmast of een verkeersbord is vervangen, en daarmee de sticker is verdwenen.  Of, zoals in Leiden rond het station is gebeurd, dat in verband met bouwwerkzaamheden, doorgaande paden zijn afgesloten.

In Katwijk aan Zee begint de route van het Rijndeltapad op het  Vuurbaakplein. De vuurbaak van Katwijk aan Zee, ook wel Vierboet genoemd, is het op één na oudste bewaard gebleven vuurtorengebouw van Nederland. Op het platte dak ervan lag een rooster waarop een houtvuur werd gestookt, later een kolenvuur en halverwege de 19^e eeuw werd in het lichthuis een olielamp met reflector geplaatst. Het visserslicht werd alleen ontstoken als er schepen van de eigen vloot waren uitgevaren. Gisteren, woensdag, de route door de duinen gecontroleerd. Dit is de rondwandeling door de duinen richting Katwijk een de Rijn. Vanaf de vuurbaak wandelend volg je naar links de route over de boulevard. Aan het eind van de boulevard zie je de Soefi Tempel boven het duin oprijzen.

Het is de enige tempel van het universeel soefisme ter wereld. Bij het volgen van de route door het duin moet je af en toe best wel opletten. Niet overal is het mogelijk een sticker te plakken (wordt ook niet op prijs gesteld door de boswachter). In de wandelgids wordt deze route  duidelijk beschreven. Kom je er niet uit dan is er altijd wel een wandelaar die je de weg terug naar de bewoonde wereld wijst.

Het schelpenpad door de duinen volgend ligt aan je rechterhand het betonnen restant van de Duitse Antitankwall uit de tweede Wereldoorlog. Een wandelpad brengt je tot aan de voet van dit obstakel. Maar, het duingebied biedt meer dan dit stuk beton. Rechts van het pad liggen duinmeertjes, als het meezit schiet een vos voor of je langs en de grote grazers kun je dichtbij of op afstand bewonderen. Geadviseerd wordt  een afstand van 250 m in acht te nemen, of deze dieren dat ook weten?

Zodra je een in blauw geverfd uitzichtpunt , een voormalige bunker,  boven op een duin ziet, dan weet je zeker dat je op de goede weg en dicht bij de uitgang van het duingebied bent . Al wandelend kom je bij het waterleidingbedrijf Dunea. Rechts daarvan staat de ruim 33 meter hoge watertoren, gebouwd in 1878. Deze toren is gebouwd ten behoeve van de watervoorziening in Katwijk, Leiden en de Duin- en Bollenstreek. Het reservoir van de watertoren met een inhoud van 550 kuub doet nog steeds dienst. Bij een uitval van de pompen wordt de druk in de waterleiding met hulp van dit reservoir op peil gehouden. 
De rotonde in de N206 laat je rechts liggen, ten behoeve van onderdoorsteken van deze soms bijzonder drukke weg, is de tunnel beschikbaar. Het volgende opvallende bouwwerk rechts is
de stellingmolen “De Geregtigheid”. Gebouwd in 1740, in 1969 volgde een geheel herstel van de molen.

De molen is in gebruik voor het malen van graan. Op woensdag- en vrijdagmiddag van 13.00 tot 17.00 uur kun je de in de molen gevestigde bakkerswinkel bezoeken. Je kunt de molen bezichtigen en dat is beslist de moeite waard als je toch in de buurt bent. Doen dus.

                       
Een kleine 500 meter verder komt de wandelroute samen met de hoofdroute die vanaf het Vuurbaakplein over de boulevard naar rechts wordt gevolgd. Daarover later.    

Zonnebloem - "Er welt een traan"

Voor de gasten van de Zonnebloem worden regelmatig activiteiten georganiseerd. Een activiteit is het najaarsfeest. Nu is najaarsfeest wel een heel groot woord voor een gezellige middag met hapjes en drankjes, maar toch. Zaterdag jl. stonden de deuren van een gemeenschapshuis uitnodigend open voor onze gasten van de Zonnebloem. Vrijwilligers hadden alles er aan gedaan om de zaal een feestelijk tintje te geven. Als voorzitter van de plaatselijke afdeling van de Zonnebloem werden door mij gasten en vrijwilligers van hartelijk welkom geheten en kondigde daarbij aan het optreden van het Leids koor “Er welt een traan”, maar zover was het nog niet.

Eerst werden de gasten onthaald op alles wat je van een gezellige middag mag verwachten. 

Na de koffie met gebak het eerste optreden van het koor. Het koor staat bekend  door het zingen van Hollandse liederen over water en zee, over lief en leed. Dus tranentrekkers bij de vleet. Tot grote inspiratie van het koor werd uit volle borst meegezongen.  

Tijdens de pauze kwamen de hapjes en drankjes op tafel en konden de gasten met elkaar napraten.

Na al dit heerlijks het tweede optreden van het koor. Tot groot plezier van het koor werden ook nu de liedjes uitbundig meegezongen. De meest bekende Nederlandse tranentrekkers werden enthousiast gebracht, reden voor de gasten uitbundig mee te deinen. Met een dankbaar en langdurig applaus werd het koor bedankt voor hun inbreng deze middag. Het was rond 16.30 uur dat een eind kwam aan dit feestelijks.

Maar, voor de vrijwilligers blijft de inzet voor onze gasten een never ending story: “Zonder elkaar is iedereen alleen”. Ook vrijwilliger worden? 

Rosarium Sangerhausen

Door de receptie van de camping Walkenried werd ons aan de hand van een informatiegids geadviseerd een bezoek te brengen aan het Europese rosarium ‘Sangerhausen’.  Sangerhausen? Waar mag dat dan wel liggen? In Duitsland en daarbuiten onder rozenliefhebbers heel bekend, wij moesten het nog zien te vinden. Om een stuk voormalig Oost Duitsland te ontdekken gaan we binnendoor. Zeker is dat door de Duitse overheid heel veel geld is gestoken in het in goede staat brengen van het hoofdwegennet, maar kom je wat verder het binnenland in, dan moet je toch constateren dat daar aanzienlijk minder geld aan de wegen worden besteed. In de kleinere plaatsjes lijkt de tijd nog steeds stil te hebben gestaan. Woningen hebben dringend een opknapbeurt nodig, en afgaande op de geur wordt er nog flink op bruinkool gestookt. Waarschijnlijk hier de goedkoopste brandstof. In de plaats Sangerhausen wordt flink aan het wegennet gewerkt, als jet het gevoel hebt we zijn er bijna, mag je weer een stuk omrijden. Een tegenligger geeft een lichtsein, te laat. We worden geflitst vanwege de snelheid. Zonder verder ongemak parkeren we, na enig zoeken naar een parkeerplek, de auto bij de tuin. We zijn niet de enige bezoeker. Het is met recht een rozentuin. De grootste en belangrijkste collectie rozen is hier bij elkaar gebracht. Op een totale oppervlakte van 12,5 hectare staan 75.000 rozen, in totaal 8300 soorten. Daarmee staat de grootste collectie rozen ter wereld in het Guiness Book of Records.

Wandelend langs de rozenbedden kom de verleidelijke geur van vooral oude rozen je tegemoet. Voor kenners van rozen is het hier een eldorado. Wij hadden af en toe zoiets van, hé die roos hebben wij ook in onze tuin. Maar, om ze zo groot te krijgen als in deze rozentuin moeten wij  toch nog even doorgaan met bemesten.

De tuin is zo groot, dat je dagen nodig hebt om alles te bewonderen, te ruikenen te zien. Wij beperken het bezoek tot 1dag in de wetenschap dat we niet alles hebben gezien. Misschien een volgende keer meer van het goede.

We zoeken de snelste route terug naar de camping, de  snelheidscontroleurs zijn naar huis. Het was een bijzonder geslaagde dag, met dank aan de receptie van de camping. Zie ook: http://europa-rosarium.de/