Zwarte Piet redden

Eerder vorige week kreeg ik van de stichting Cultuur onder Vuur een brief in de bus met als titel: Red Zwarte Piet.

Nu is het redden van Zwarte Piet een niet dagelijks voorkomende situatie. Dus is de vraag, wat is de reden dat Zwarte Piet moet worden gered? Ter verduidelijking het volgende. De landelijke inkomst van Sinterklaas vindt dit jaar plaats in Maassluis. De anti-Zwarte Piet-activisten hebben aangegeven dat zij dit jaar geen vreedzame actie gaan voeren maar druk gaan uitoefenen om veranderingen in de wijze waarop Sinterklaas aan land komt sneller door te voeren. In de brief wordt vooral de nadruk gelegd op de wijze waarop de anti-Pietactivisten politici en ambtsdrager onder druk zetten om, tegen de wil van de meerderheid van Nederlanders, de inhoud van het sinterklaasfeest te veranderen. Zwarte Piet mag niet meer zwart zijn daar deze kleur teveel herinnert aan het slavenbestaan. Immers Zwarte Piet wordt in de kringen van de anti-Zwarte Piet gezien als een knechtje van sinterklaas. Dus weg ermee. Dat daarmee een kinderfeest, over de hoofden van de kinderen heen, uiteindelijk dreigt te verdwijnen zal de actievoerders een worst wezen. In de bij de brief horende petitie wordt gevraagd op te komen voor onze vrijheid  en de intocht traditioneel te houden. Dus geen roet-veeg-, kleuren-, of andere Pieten in en op de stoomboot van sinterklaas. Een aantal mensen vraagt zich af hoe het moet met een Surinaams kind dat graag Zwarte Piet wil zijn. Verbieden of voorzien van witte vegen op het gezicht. Het komt er op neer dat aan de burgemeester van Maassluis wordt gevraagd op te komen voor het in stand houden van het traditionele wijze waarop het sinterklaasfeest gedurende vele jaren wordt gevierd en zich niet te laten leiden door een fanatieke minderheid.  De Stichting Cultuur onder Vuur, gevestigd Heilig Landstichting, roept ontvangers van de bij brief gevoegde petitie op deze in te vullen en terug te zenden.  

Wandelen - Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) RIJNDELTAPAD – West vervolg 2

Op korte afstand van de Rijn wandel je door de nieuwbouwwijk in aanleg van Oegstgeest. Met deze nieuwe wijk Rhijngeest ligt Oegstgeest straks ook aan de Rijn en daarmee gaat een oude wens van de gemeente in vervulling. Zover is het nu nog niet, hoewel er flink gebouwd wordt om één en ander te realiseren, met als gevolg dat er af en toe een routesticker verdwijnt bij het verplaatsen of vernieuwen van straatmeubilair.

Links van de route zie je het dominante silhouet van het museum  corpus. (Tijdens een onlangs gehouden controle van de route loop ik op de Rhijnhofweg tegen een volledige afsluiting aan. Ook voetgangers zijn niet welkom. Bijzonder vervelend, je moet terug en een route zoeken richting Leiden. Een gewijzigde route in beide richting door het centrum van Valkenburg is in voorbereiding). Wandelend langs de begraafplaats Rhijnhof steek je de Haagse Schouwweg over en ga je vervolgens linksaf.

Direct links van de weg staat het herdenkingsmonument voor de Nederlandse militairen die in mei 1940 sneuvelden in de buurt van de Haagsche schouw en de vliegvelden Valkenburg en Ockenburg. Om het monument te bereiken maak gebruik van het voetpad langs de Haagse Schouwweg. Over het fietspad langs het sportvelden-complex naderen we Leiden. Door park Kweeklust (in de zomer heeft het wel iets parkachtigs maar nu mag het best een tandje hoger qua onderhoud) en vervolgens passeer je de dierenweide. Hierna volgt een redelijk saai stukje route.

Na de pesthuistunnel staat rechts Naturalis. Hier wordt flink aan de weg getimmerd, lees verbouwd. De route hier heb ik moeten wijzigen in verband met het afsluiten van een voetpad. Dit geldt ook voor de route door het stationsdoorgang. Met het plaatsen van poortjes is het niet meer mogelijk de stationsdoorgang te gebruiken. De gewijzigde route is een stukje langer, maar je komt toch waar je wilt zijn; de route door de stad Leiden. Daarover later. 

Haardvuur

Wordt het niet eens tijd voor de open haard? Uiteraard, met dit weer zeker. Maar, om dat ding te laten branden, moet je er wel wat voor doen. Je kunt brandhout kopen. Uit ervaring weet ik dat een zak hout er op één avond voor een deel door de schoorsteen naar buiten gaat, tenzij  je over een speksteenkachel beschikt. Dan heb je er wat langer warmte van. Die heb ik niet, en een zak brandhout is inderdaad zo opgestookt.

Dat wordt hout zagen dus. Dit is de eerste keer dat je het er warm van krijgt. Dan moet de gezaagde stukken hout in mootjes worden gehakt.

                             
Weer een moment om er warm bij te worden.

Het optassen van het hout kost minder energie, dus dat reken ik niet. Tenslotte, waar je het allemaal voor doet, de open haard.

De brandt erin.  Als hij het goed doet, heb je voor de derde maal warmte van je houtklus. Uiteraard moet je wel stoken met droog hout, minimaal 2 jaar droogtijd. Weet je het beter en gebruik je nog niet goed gedroogd hout, dan is het risico van een schoorsteenbrand groot of je krijgt ruzie met de buren vanwege stankoverlast.   

Wandelen - Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) RIJNDELTAPAD - West (vervolg)

Vanaf het Vuurbaakplein kun je ook de hoofdroute volgen. Gisteren (woensdag 12 oktober) op de boulevard de hoofdroute naar rechts gevolgd. Een markant gebouw langs de boulevard is de Andreaskerk (ook bekend als de oude of witte kerk). Gebouwd kort na 1461. Op 5 april en 24 mei 1571 zou de kerk geplunderd zijn door de Watergeuzen. Eén van plunderaars, Jacob van Billeken, werd op 23 of 24 juni gevangen genomen, met drie anderen in Den Haag verhoord en op 31 juli 1571 als zeerover opgehangen op een hoog duin bij Katwijk. Een jaar later, rond het beleg van Leiden werd de kerk vernield; alleen het dak en het bovenste deel van de muren. Dat was vroeger, nu oogt de kerk als nieuw.

Voor de kerk het vissersmonument (een weduwe met haar zoon) herdenkt de vissers uit Katwijk aan Zee die door zeemijnen zijn omgekomen tijdens de Grote oorlog . Een tekst op het monument: de zee zal de dooden in haar wedergeven ter nagedachtenis aan de stoere visschers die gedurende de oorlogsjaren 1914 1919 zijn omgekomen; door h.k.h. Prinses Juliana aan de bevolking van Katwijk
aangeboden in dankbare herinnering aan haar twee jarig verblijf in deze gemeente 1927 – 1929. Aan het eind van de boulevard ga ik links af naar de buitensluis.

Ooit stroomde hier in de buurt de Oude Rijn in de Noordzee. Nog veel eerder hebben de Romeinen hier een stempel gedrukt op de omgeving in de vorm van een limesvestiging, de Brittenburg. Hoogstwaarschijnlijk het meest westelijke fort van de Romeinse limes aan de monding van de Rijn, en stond bekend als Lugdunum Batavorum. Hoewel verschillende pogingen zijn en worden ondernomen om de plek van de Brittenburg te traceren zijn deze tot heden niet succesvol gebleken.

Naast de buitensluis is in een tafelplateau de plattegrond van het Romeinse grensfort de Brittenburg gegraveerd en staan in het brons de soldaten van Keizer Caliqua opgesteld om te vechten tegen de zee. Op de tafelrand is de tekst aangebracht,  “Kalla’s toren, hier geboren, zocht Neptunus toorn. De hele zee zou hij bezitten en vechten om het huis te Britten”. (zie ook http://www.romeinselimes.nl/ nl/plaatsen/katwijk-aan-zee ). Het uitwateringskanaal, een voortzetting van de Oude Rijn, is ruim twee eeuwen oud. Een systeem van twee sluizen – de Buitensluis aan Zee en meer landinwaarts de

Binnensluis  – garanderen de veiligheid van Katwijk en het achterland door een goede regulering van de waterstand in de rivier. Na de buitensluis rechtsaf. De route volgend naar Katwijk aan de Rijn passeer je in het verlengde van de Turfmarkt de brug over de Rijn.

Voor deze brug het bekende standbeeld "de               3 schaatsers" van beeldhouwer Gerard Brouwer. Verder wandelend langs de Rijn kom je na een korte klim op de Sandtlaan. De plek waar ook de duinroute eindigt. Het is mij nu even te koud voor de vervolgcontrole, zodra het weer beter/warmer wordt ga ik verder op het wandelpad.

Wandelen - Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) RIJNDELTAPAD - West

Sinds 1975 is de Nederlandse Wandelsport Bond (NWB) actief op het gebied van de lange afstandswandelpaden. Eén van deze paden is het RIJNDELTAPAD. Dit pad kun je wandelen van Katwijk aan Zee naar Zevenaar. Het pad bestaat uit twee delen, Oost en West. Het RIJNDELTAPAD – West ligt tussen Katwijk aan Zee en Utrecht.

Zie je deze sticker op een lichtmast, een paal van een verkeersbord,enz. dan wandel  je op het RIJNDELTAPAD.  Als vrijwilliger (markeerder) van een gedeelte van dit pad, Katwijk  en Leiden, wandel/fiets ik  twee keer per jaar de route met als doel de controle van de routeaanduidingen. Het komt af en toe voor dat een lichtmast of een verkeersbord is vervangen, en daarmee de sticker is verdwenen.  Of, zoals in Leiden rond het station is gebeurd, dat in verband met bouwwerkzaamheden, doorgaande paden zijn afgesloten.

In Katwijk aan Zee begint de route van het Rijndeltapad op het  Vuurbaakplein. De vuurbaak van Katwijk aan Zee, ook wel Vierboet genoemd, is het op één na oudste bewaard gebleven vuurtorengebouw van Nederland. Op het platte dak ervan lag een rooster waarop een houtvuur werd gestookt, later een kolenvuur en halverwege de 19^e eeuw werd in het lichthuis een olielamp met reflector geplaatst. Het visserslicht werd alleen ontstoken als er schepen van de eigen vloot waren uitgevaren. Gisteren, woensdag, de route door de duinen gecontroleerd. Dit is de rondwandeling door de duinen richting Katwijk een de Rijn. Vanaf de vuurbaak wandelend volg je naar links de route over de boulevard. Aan het eind van de boulevard zie je de Soefi Tempel boven het duin oprijzen.

Het is de enige tempel van het universeel soefisme ter wereld. Bij het volgen van de route door het duin moet je af en toe best wel opletten. Niet overal is het mogelijk een sticker te plakken (wordt ook niet op prijs gesteld door de boswachter). In de wandelgids wordt deze route  duidelijk beschreven. Kom je er niet uit dan is er altijd wel een wandelaar die je de weg terug naar de bewoonde wereld wijst.

Het schelpenpad door de duinen volgend ligt aan je rechterhand het betonnen restant van de Duitse Antitankwall uit de tweede Wereldoorlog. Een wandelpad brengt je tot aan de voet van dit obstakel. Maar, het duingebied biedt meer dan dit stuk beton. Rechts van het pad liggen duinmeertjes, als het meezit schiet een vos voor of je langs en de grote grazers kun je dichtbij of op afstand bewonderen. Geadviseerd wordt  een afstand van 250 m in acht te nemen, of deze dieren dat ook weten?

Zodra je een in blauw geverfd uitzichtpunt , een voormalige bunker,  boven op een duin ziet, dan weet je zeker dat je op de goede weg en dicht bij de uitgang van het duingebied bent . Al wandelend kom je bij het waterleidingbedrijf Dunea. Rechts daarvan staat de ruim 33 meter hoge watertoren, gebouwd in 1878. Deze toren is gebouwd ten behoeve van de watervoorziening in Katwijk, Leiden en de Duin- en Bollenstreek. Het reservoir van de watertoren met een inhoud van 550 kuub doet nog steeds dienst. Bij een uitval van de pompen wordt de druk in de waterleiding met hulp van dit reservoir op peil gehouden. 
De rotonde in de N206 laat je rechts liggen, ten behoeve van onderdoorsteken van deze soms bijzonder drukke weg, is de tunnel beschikbaar. Het volgende opvallende bouwwerk rechts is
de stellingmolen “De Geregtigheid”. Gebouwd in 1740, in 1969 volgde een geheel herstel van de molen.

De molen is in gebruik voor het malen van graan. Op woensdag- en vrijdagmiddag van 13.00 tot 17.00 uur kun je de in de molen gevestigde bakkerswinkel bezoeken. Je kunt de molen bezichtigen en dat is beslist de moeite waard als je toch in de buurt bent. Doen dus.

                       
Een kleine 500 meter verder komt de wandelroute samen met de hoofdroute die vanaf het Vuurbaakplein over de boulevard naar rechts wordt gevolgd. Daarover later.    

Zonnebloem - "Er welt een traan"

Voor de gasten van de Zonnebloem worden regelmatig activiteiten georganiseerd. Een activiteit is het najaarsfeest. Nu is najaarsfeest wel een heel groot woord voor een gezellige middag met hapjes en drankjes, maar toch. Zaterdag jl. stonden de deuren van een gemeenschapshuis uitnodigend open voor onze gasten van de Zonnebloem. Vrijwilligers hadden alles er aan gedaan om de zaal een feestelijk tintje te geven. Als voorzitter van de plaatselijke afdeling van de Zonnebloem werden door mij gasten en vrijwilligers van hartelijk welkom geheten en kondigde daarbij aan het optreden van het Leids koor “Er welt een traan”, maar zover was het nog niet.

Eerst werden de gasten onthaald op alles wat je van een gezellige middag mag verwachten. 

Na de koffie met gebak het eerste optreden van het koor. Het koor staat bekend  door het zingen van Hollandse liederen over water en zee, over lief en leed. Dus tranentrekkers bij de vleet. Tot grote inspiratie van het koor werd uit volle borst meegezongen.  

Tijdens de pauze kwamen de hapjes en drankjes op tafel en konden de gasten met elkaar napraten.

Na al dit heerlijks het tweede optreden van het koor. Tot groot plezier van het koor werden ook nu de liedjes uitbundig meegezongen. De meest bekende Nederlandse tranentrekkers werden enthousiast gebracht, reden voor de gasten uitbundig mee te deinen. Met een dankbaar en langdurig applaus werd het koor bedankt voor hun inbreng deze middag. Het was rond 16.30 uur dat een eind kwam aan dit feestelijks.

Maar, voor de vrijwilligers blijft de inzet voor onze gasten een never ending story: “Zonder elkaar is iedereen alleen”. Ook vrijwilliger worden? 

Rosarium Sangerhausen

Door de receptie van de camping Walkenried werd ons aan de hand van een informatiegids geadviseerd een bezoek te brengen aan het Europese rosarium ‘Sangerhausen’.  Sangerhausen? Waar mag dat dan wel liggen? In Duitsland en daarbuiten onder rozenliefhebbers heel bekend, wij moesten het nog zien te vinden. Om een stuk voormalig Oost Duitsland te ontdekken gaan we binnendoor. Zeker is dat door de Duitse overheid heel veel geld is gestoken in het in goede staat brengen van het hoofdwegennet, maar kom je wat verder het binnenland in, dan moet je toch constateren dat daar aanzienlijk minder geld aan de wegen worden besteed. In de kleinere plaatsjes lijkt de tijd nog steeds stil te hebben gestaan. Woningen hebben dringend een opknapbeurt nodig, en afgaande op de geur wordt er nog flink op bruinkool gestookt. Waarschijnlijk hier de goedkoopste brandstof. In de plaats Sangerhausen wordt flink aan het wegennet gewerkt, als jet het gevoel hebt we zijn er bijna, mag je weer een stuk omrijden. Een tegenligger geeft een lichtsein, te laat. We worden geflitst vanwege de snelheid. Zonder verder ongemak parkeren we, na enig zoeken naar een parkeerplek, de auto bij de tuin. We zijn niet de enige bezoeker. Het is met recht een rozentuin. De grootste en belangrijkste collectie rozen is hier bij elkaar gebracht. Op een totale oppervlakte van 12,5 hectare staan 75.000 rozen, in totaal 8300 soorten. Daarmee staat de grootste collectie rozen ter wereld in het Guiness Book of Records.

Wandelend langs de rozenbedden kom de verleidelijke geur van vooral oude rozen je tegemoet. Voor kenners van rozen is het hier een eldorado. Wij hadden af en toe zoiets van, hé die roos hebben wij ook in onze tuin. Maar, om ze zo groot te krijgen als in deze rozentuin moeten wij  toch nog even doorgaan met bemesten.

De tuin is zo groot, dat je dagen nodig hebt om alles te bewonderen, te ruikenen te zien. Wij beperken het bezoek tot 1dag in de wetenschap dat we niet alles hebben gezien. Misschien een volgende keer meer van het goede.

We zoeken de snelste route terug naar de camping, de  snelheidscontroleurs zijn naar huis. Het was een bijzonder geslaagde dag, met dank aan de receptie van de camping. Zie ook: http://europa-rosarium.de/

Klooster Walkenried

Van de camping is het een goed half uur wandelen naar het Cisterciënzersklooster  Walkenried. De wandelroute loopt voor een deel  langs het riviertje Wieda. Een idyllische route langs stromend water. Aan het eind van het pad een brug over de rivier en je wordt bijna overweldigd door de grootheid van het klooster.   

Het klooster is gesticht in 1127. De toenmalige monniken veranderden het moerasland rond Walkenried in een uniek vijverlandschap waarvan er nu nog een groot aantal in de omgeving zijn te vinden.  Het klooster is te bezichtigen,  de entreekosten zijn laag, dus geen reden om een bezoek aan het  klooster achterwege te laten.  Je moet wel goed ter been zijn, vele trappen brengen je naar de bovenste verdieping waar de geschiedenis van het klooster uitgebreid wordt behandeld in beeld en geluid. Al kijkend en luisterend neemt je bewondering toe voor de monniken die, bijna uit niets, het klooster hebben opgebouwd en de omgeving ontgonnen.

De kruisgang lopend voel je de kracht die nu nog uit het bouwwerk straalt en je wordt omringd door een ongrijpbaar gevoel van rust. Voor mij reden een aantal malen het klooster te bezoeken en in alle stilte en rust te genieten van de kennis en kunde van de monniken. In 2010 kreeg het klooster van de UNESCO terecht de titel “wereldcultuurerfgoed”.  Restauratie van onderdelen van het gebouw, in hoofdzaak aan de buitenzijde van het complex, is in volle gang waardoor je niet overal bij kunt. Op zich niet erg , er valt meer dan genoeg te bewonderen.
Het oorspronkelijke klooster was aanzienlijk groter. De restanten daarvan steken als vingers  naar de hemel.

Iedere zondag kun je in de kloosterkerk een kerkdienst bijwonen.  

 
  
Een aantal foto's van de restanten van het eens aanzienlijk grotere klooster.

De kruisgang van buiten gezien